κατηφής
— 924 —
κατοικίζω
ηφ 2 1) печально опущенный, потупленный
(δμμα Еш·.); 2) испытывающий чувство стыда (ΐομεν ή
και έπειτα κατηφέες έσσόμεθα αίεί Нот.); 3) печальный,
опечаленный, грустный (παιδίον Anth.); 4) мрачный,
тёмный (νύξ Anth.).
κατηφοάω Piut. = κατηφέω.
κατ-ηφών, όνος ό покрывающий позором, бесчест-
ный (κακά τέκνα, κατηφόνες Нот.).
κατ-ηχέω (устно) поучать, обучать (μύθοις Luc;
περί τίνος NT, Piut.; τινά τι и εκ τίνος ντ).
*κατ-ηχής 2 = καταχής.
κατ-ήχησος, εως ή (устное) поучение, назидание
Zenon ap. Diog. L.
κατίβωρευντο Hes. 3 л. pi. impf. κ καταιωρέομαι.
κάτθ·ανον aor. κ καταθνήσκω.
κατθ-άφαί эп. (= καταθάψαι) inf. aor. κ καταθάπτω.
κατθ·έμεν эп. inf. κ κατατίθημι.
κάτθ·εμεν эп. 1 л. pi. aor. 2 κ κατατίθημι.
κατθ·έσθ·ην эп 3 л. dual. med. κ κατατίθημι.
κάτο in crasi = και ετι.
κατ-ιάπτω {только in tmesi) повреждать, портить
(χρόα καλόν Нот.).
Κατίχροι οι катиары (одно из скифских племён) Her.
κατΐδεϊν inf. к κατειδον.
κατοδών part, κ κατειδον.
κατίζω ион. = καθίζω.*
κατίημ& ион. = καθίημι.
κατίθ-ύ см. ίθύ II.
κατ-ϊθ-ύνω (ϋ) Luc. = κατευθύνω.
κατοκετεύω ион. = καθικετεύω.
κατ-ιλλαίνω косить глазами Arst.
κατ-ολλαντής 2 косящий (sc. δ|ΐ[λατα Arst. — ν. Ι.
χατιλλαντωρία).
κατ-^λλαντωρία кла κατολλαντοωρία ή косоглазие
(Arst. — ν. Ι. κατιλλαντής).
κατ-ολλώπτω (влюблённо) подмигивать Anth.
κατ-ΐλύω покрывать грязью (о κατιλυθεις σΤτος
Xen.).
κατίμεν эп. inf. praes. κ κάτειμι.
κατ-Ιόομα: ντ= ίόομαι.
κατοππάζομαο ион. — καθιππάζο{Ααι.
κατιρόω ион. = καθιερόω.
κάχισθ*& Soph, imper. κ κάτοιδα.
κατέστημο ггоя. = καθίστημι.
κατοσχάνω эп. (только in tmesi) = κατίσχω.
κατ-ίσχναίνω 1) истощать, изнурять, иссушать
(άτμώ Aesch.; ταΐς έπιθυμίαις Piut.); pass, изнуряться,
чахнуть (ποιναΤς Aesch.; ύδροποτεΤν και κ. Plat.); 2) ослаб-
лять, уменьшать (τον ερωτά Anth.).
κάτ-οσχνος 2 истощённый, исхудавший (κ. και νοσώ-
δης piut.).
κατ- οσχύω 1) укрепляться, крепнуть (κ. δέμας
Soph.); 2) получать перевес, одолевать, побеждать (τω
πλήθει Poiyb.; τινά и τι Diod.; τινός NT);pass. быть побеж-
дённым (τη μάχη, υπ' έρωτος Diod.).
κατ-ίσχω, нот. καταΓσχω (= κατέχω) 1) спу-
скаться, сходить (σέλας κατίσχει έξ ουρανού Her.); 2) сдер-
живать, удерживать (sc. ίππους Нот.); med. держать
при себе (γυναΤκα νέην Нот.); 3) занимать (δλον το
σμήνος Arst.); pass, быть занятым (οΰτε ποίμνησιν καταΐσ-
χεται — sc. ή νήσος — ουτ' άρότοισιν Нот.); 4) направ-
лять, вести (νηα ές πατρίδα γαίαν Нот.).
κάτοδος ή ион. = κάθοδος.
ъаъ-оЪ^ро^ы (ϋ) 1) горько жаловаться, скорбеть
(περί τίνος Diod.); 2) оплакивать (το ζην Plat.; την τύ^ην
Diod.).
κάτ-οοδα 1) (хорошо) знать (άστρων νυκτέρων όμ,ή-
γυριν Aesch.; Ελένης θυγατέρα, το Γοργούς κάρα Eur.):
πώς γαρ κάτοιδ', δν γ' εΐδον ούδεπώποτε; Soph, как же
мне знать (того), кого я никогда не видел?; ου κατειδώς
Eur. (сам того) не ведая; 2) уметь (τίς ούτος; η κάτοι-
σθα δηλώσαι λόγω; Soph.); 3) понимать (ου κάτοιδ' δπως
λέγεις Soph.; ου κάτοιδ' δτω τρόπω Eur.).
κατ-οίησος, εως ή pi. самонадеянность, самомнение
Piut.
κατ-οικέω тж. med. 1) населять, обитать (Ουλυμ-
πον Pind.; τούσδε τους τόπους Soph.; έν άστει Plat.; τον
ναόν, έπι παν το πρόσωπον της γης NT); 2) селиться,
заселять (πόλιν Ζάγκλην Her.; τήνδε γην Κορινθίαν,
Κιθαιρώνος λέπας Eur.; εις πόλιν ντ; med. κατά κώμας
Her.): οι παρά την Έρυθρήν θάλασσαν κατοικημένοι Her.
жители берегов Эритрейского моря; 3) помещаться,
находиться, быть расположенным (έν πεδίοις Plat.);
4) pass, быть управляемым: κατωκηκέναι καλώς Soph,
жить по образцовым законам.
κατ-οίκησος, εως ή 1) заселение (καλείται, διά την
πάλαιαν ταύτη κατοίκησιν, και ή ακρόπολις μέχρι τοΰδε
ετι πόλις Thuc); 2) жилище, местопребывание (τών προ-
γόνων Plat.; την κατοίκησιν εχειν εν τινι ΝΤ).
κατ-οοκητήροον τό ντ = κατοίκησις 2.
κατ-οικία ή 1) заселение, колонизация (τόπος ευ-
φυής προς κατοικίαν Poiyb.); 2) основание, закладывание
(κατοικίαι πόλεων Piut.); 3) селение, посёлок, деревня
(αϊ τών Μυσών κατοικίαι Poiyb.; τους στρατιώτας άτ:ο
τών κατοικιών συνάγειν piut.).
Ι κατ-οοκίδίος 2 (ιδ) 1) домашний (μυς Piut.); 2) раз-
водимый человеком, культурный (φυτά Arst); 3) огра-
ниченный домашним кругом, замкнутый (βίος Diod.).
II κατοικίδιος ό домосед, нелюдим Luc.
κατ-οοκίζω 1) селить, поселять (νΙωνάς τε και Καράς
ές Μέμφιν Her.); pass, селиться (έν ταύτη τη χώρα Thuc):
πρώτοι ούτοι έν Αίγύπτω αλλόγλωσσοι κατοικίσθ-ησαν
Her. они были первыми иноязычными поселенцами
в Египте; 2) переселять (έκ Τώμης εις Καμερίαν piut.);
3) возвращать из изгнания (τινά γαίας πατρώας έστερη-
μένον Aesch.); 4) заселять, населять, колонизировать;
(Θεμίσκυραν Aesch.; την Σικελίαν Plat.; νήσους isocr.);
5) учреждать, основывать (την πόλιν εις τοιούτον τόπον
Plat.); 6) ' вводить, устанавливать (ιερά θυσίας τέ τινι
Plat.); 7) водворять, заключать (ψυχήν έν τάφω Soph.);
