άνδρέφρων
— 140 —
άνεϊπο*
άνδρό-φρων 2, gen. όνος Soph. = άνδρόβουλος.
άνδρο-φυής 2 имеющий человеческую природу:
άνδροφυη βούκρανα Emped. быкоголовые люди.
άνδρέω делать мужем (τίνα Piut., Anth.); pass, стано-
виться мужем, мужать, достигать зрелости Her., Plat.,
Arst., Piut.: ήνδρωμένοι Eur. достигшие зрелого возраста.
άνδρ-ώδης 2 мужественный, отважный, храбрый (βα-
σιλεύς isocr.; σύμπτωσις Poiyb.; ά. τα ήθη Arst. и τη ψυχή
Piut.).
άνδρωδώς мужественно, отважно, храбро Хеп., isocr.,
Polyb.
ανδρών gen. pi. κ άνήρ.
ανδρών, ώνος ό мужская половина в доме Aesch.,
Eur., Arph., Xen., Piut.
άνδρωνιτος, ιΖος ή (sc. εστία) Lys., xen., Piut. = ανδρών.
άνδύομαο эп. = αναδύομαι.
άνέβραχε эп. 3 л. sing, κ άναβραχεΐν.
άνέβωσα ион. аог. к άναβοάω.
άν-έγγυος 2 1) недостоверный, неясный (ώρη Anacr.);
2) внебрачный, незаконнорождённый (παΐς Plat.); 3) не
состоящая в законном браке, необручённая (γυνή Piut.).
άν-εγείρω 1) пробуждать, будить (τινά έξ ύπνου
Нот.; μναμοσύναν Pind.): περίφοβος άνηγέρθη Xen. он
в страхе проснулся; 2) подбодрять, возбуждать (εταί-
ρους έπέεσσι Нот.; κώμον Pind.); горячить (ί'ππον Xen.);
3) начинать, запевать (μολπήν Arph.); 4) воздвигать,
возводить (δώματα Anth.).
άνεγέρμων 2, gen. όνος разбуженный, проснувшийся
(κύνες κοίτας άνεγέρμονες Anth.).
άνέγερσις, εως ή пробуждение piut.
άν-έγερτος 2 непробудный (ύπνος Arst.).
άν-εγκλητί и άνεγκλητεί adv. безукоризненно,
безупречно Isocr., Plat.
άν-έγκλητος 2 безукоризненный, безупречный Xen.,
Plat., Arst., Dem.
άνεγκλήτως Arst., Dem., Piut. = άνεγκλητί.
άν-έγκλΐτος 2 незыблемый, неизменный (ακίνητος
xai ά. Piut.).
άν-εγκωμίαστος 2 не восхваляемый: ούκ ά. isocr.
прославленный.
άνέγνων аог. 2 к αναγιγνώσκω.
άνεδασάμην аог. med. к άναδαίω Ι.
άν-εδάφίστος 2 не выравненный (γη Arst.).
άνεδέγμεθ·α эп. 1 л. pi. аог. к άναδέχομαι.
άνέδην adv. 1) открыто, свободно, беспрепятственно
(Ευγγενέσθαι τινί Plat.): ά. δδε χώρος έρύκεται Soph,
доступ сюда свободен; 2) напрямик, без обиняков (φάναι
ούτω Plat.); 3) обильно, вдоволь (άπολαύειν τινός Poiyb.);
4) во всю мочь, неудержимо (φεΰγειν δια κυρ*' άλιον
Aesch.); 5) неистово, разнузданно (βακχεύειν Anth.): πομ-
πεία ά. γενομένη Dem. развязное глумление.
άνέδρακον эп. аог. к άναδέρκομαι.
άνέδραμον аог. к ανατρέχω.
άνέεδνος υ. Ι. = άνάεδνος.
άνέεργον эп. impf. κ άνείργω.
άνεέργω эп. = άνείργο).
*άν-έζω praes. κ άνεΐσα.
άνέ-g (= άνη) эп. 3 л. sing, conjct. κ άνίημι.
άνέηκα эп. аог. 1 к άνίημι.
άν-εθ·έλητος 2 нежеланный, неприятный (συμφορά
Her.).
άν-εθ-ίζομαο привыкать, приучаться Diog. l.
άνέθ·ορον аог. 2 к άναθρώσκω.
άν-ε£δεος 2 бесформенный (υλη Piut.).
άν-ε&δωλοπο&έω тж. med. воображать, предста-
влять (себе) Piut., Sext.
άνεοδωλοποίη^ος, εως ή воображение, (образное)
представление Sext.
άν-ε&και6της, ητος ή осмотрительность, осторож-
ность Diog. L.
άν-ειλείθ·υοα ή никогда не рожавшая Eur.
άν-ειλέω α άνείλλω 1) оттеснять, pass, быть оттес-
няемым, запираемым (άνειληθέντες ες τι χωρίον Thuc):
αϊ μέλιτται άνειλουνται Arst. пчёлы сбиваются в кучу,
т. е. роятся; 2) сгущаться, становиться густым (\
φωνή άνειλεΤται Arst.); 3) развёртывать (γραμματίδιον
Piut.): ή του λόγου διέξοδος άνειλλομένη Plat, развитие
повествования, ход рассказа.
άνείλημμα: pf. pass, κ αναλαμβάνω.
άν-είλοξ^ς, εως ή поворот, переворот Piat.
άν-ε&λίσσω, amm. άνεολίττω развёртывать, разво-
рачивать (τι Plat.).
άνείλλομαί med. κ άνειλέω.
άνεέλλω = άνειλέω.
άνεΐλον аог. 2 κ άναιρέω.
άν-είμαρταί или άνειμάρται impers. судьбой не
предопределено Piut.
άνεομένως 1) небрежно, нерадиво (έπιμέλεσθαι Xen.);
2) беспечно, беззаботно, свободно (διατασθαι Thuc);
3) безудержно, не зная меры (πίνειν καΐ θορυβείν Xen.;
χρησθαί τινι Piut.); 4) без стеснений, напрямик (τους
λόγους ποιεΤσθαι isocr.).
άν-ε^μο 1) всходить, взбираться, подниматься (ές πε-
ριωπήν Нот.; έκ της γης Plat.); 2) восходить: άμ' ήελία*
(άμα τω ήλίω) άνιόντι Horn., Her. с восходом солнца;
3) отправляться (вглубь страны) (εις άστυ Plat.); 4) до-
ходить, достигать (άγγελίη άνήϊε παρά βασιληα Her.);
5) возвращаться (έκ Τροίης Нот.; έπί τον πρότερον λόγον
Her.; εις τι Plat.); 6) выступать наружу, появляться
(ίδρώς άνήει χρωτί Soph.); 7) подходить с просьбой^
обращаться (ες τίνα Нот.).
άν-είμων 2, gen. όνος не имеющий одежд нот.
άνεϊνα: inf. аог. 2 к άνίημι.
άνεΐνταί, ион. άνέωντα^ 3 л. pi. pf. pass, κ άνίημι
άνεοπεϊν inf. κ άνεΐπον.
άν-εΤπον [аог. 2 κ αναγορεύω] возвестить, объявить,
провозгласить (τίνα Pind.; τινί τι Xen.; τι υπό κήρυκος
Piut.): ά. πάντα τά χαλεπά Хеп. пригрозить всяческими
карами; κήρυγμα ά. τον βουλόμενον μένειν Thuc. объявить
через глашатая, что желающие могут остаться; ά. τινά
