Αμπη
— 100 —
άμύλιον
тьма; (γένη), ά αυτών σμικρότητι ήμπισχε (ό Έπιμηθεύς)
Plat, виды (животных), которых Эпиметей защитил, сде-
лав их ничтожными по размерам; 2) охватывать, обни-
мать " (γόνυ τινός χερί Eur.); 3) надевать (τι Arph., Luc);
окутывать, одевать: ά. τινά τι Arph. и τινά τινι Eur.
одевать кого-л. во что-л.; 4) med. одеваться или быть
юдетым Plat., Piut.
"Αμπη ή (Piin.—Ampelone) Ампа {город в устье Тигра)
Лег.
άμπήδησε эп. 3 л. sing. aor. к αναπηδάω.
άμπ£μπλημι Pind. = άναπίμπλημι.
άμπίπλάντες дор. part, praes. pi. κ άναπίμπλημι.
άμπίπτω Aesch. = άναπίπτω.
<άμπ&σχνέομα& Arph. = άμπέχομαι {см. άμπέχω).
•άμπίσχω Eur., Arph., piat. = άμπέχω.
άμπλακείν inf. aor. 2 κ άμπλακίσκω.
άμπλάκημα, ατός (λα) τό Trag., pmt. = άμπλακία.
άμπλάκητος 2 (λα) провинившийся, согрешивший
(Aesch.; Eur. — ν. Ι. άναμπλάκητος.).
άμπλακία, ион. άμπλάκίη ή 1) проступок, прегре-
шение, вина Aesch., Eur.; 2) ошибка, заблуждение Pind.
άμπλάκίον τό Pind. = άμπλακια.
άμπλάκίσκω {только aor. 2 ήμπλακον и 3 л. sing,
pf. pass, ήμπλάκηται) 1) не получать, не достигать: άνο-
ρέας ούκ άμπλακών Pind. не лишённый доблести; άμπλα-
κεΓν τίνος soph, не попасть в кого-л.; άμπλακεΐν του
μόρου τινός Soph, не суметь разделить чьей-л. участи;
2) терять, лишаться (τινός Soph., Eur.); 3) совершать
оплошность, давать промах, ошибаться Aesch.,Eur.: τί δ'
ήμπλάκηται τώνδέ μοι; Aesch. в чём же я здесь провини-
лся?; 4) грешить (παρά θεοΤς Plat.).
άμ-πν- = άνα-πν-.
άμπολέω Pind. = άναπολέω.
Άμπρακία, поздн. 'Αμβρακία, ион. Άμβρακίη ή
Амбракия {город в южн. Эпире, к сев. от Амбракий-
CKOZO Залива) Thuc, Xen., Plut., Anth.
Άμπρακοή^ης, ου ό Hes. = Άμπρακιώτης.
^Αμπρακίκός, поздн. Άμβραχ&κές 3 амбракийский
{κόλπος Thuc, Polyb).
9Αμπρακιώτης и Άμβρακοώτης, ου ό уроженец или
Житель Амбракии Thuc, Xen.
'Αμπρακ^ώτίς и Άμβράκοώτ^ς, ίδος ή Thuc, xen.
/ κ Άμπρακιώτης.
άμπταίην Eur. opt. κ άναπέτομαι.
άμπτάμένος Eur. part. aor. 2 med. κ άναπέτορ,αι.
άμπτασα Aesch. part, f κ άναπέτομαι.
άμπτυχή ή Eur. = άναπτυχή.
άμπΰκάζω обвивать, увенчивать (κισσω και στεφά-
-νοισιν άρ,πυκασθείς Anth.).
^Αμπϋκίδης, ου ό сын Ампика, т. е. Μόψος Hes.
άμπυκτήρ, ήροςό (конское) оголовье или узда Aesch.
άμπυκτήρια τά Soph. = άαπυκτήρ.
άμπυξ, ΰκος ό, Trag. ή 1) головная повязка {род
Ленты или диадемы) Нот , Aesch., Eur., Thuc; 2) Круг,
КОЛеСО Soph.
άμπωτος, &8ος, ион. &ος, поздн., тж. Pind., Poiyb. εως,
άνάπωτος ή МОрСКОЙ ОТЛИВ Her., Arst., Plut., Sext.
άμυγδαλέα, стяж. αμυγδαλή (αμ) ή миндальное
дерево Arst.
αμυγδαλή ή Piut. = άμύγδαλον.
άμυγδάλονος 3 миндальный (χρίσμα Xen.).
άμυγδάλίς, ίδος ή Piut. = άμύγδαλον.
άμυγδαλίτης 2 миндалевидный, похожий на миндаль
Plin.
άμύγδαλον τό миндаль Arst.
άμύγδαλος ή Luc. = άμυγδαλέα.
άμυγμα, ατός (αμ) τό [άμύσσω] разрывание или вы-
рывание (χαίτης Soph.): ονύχων άμύγματα θέσθαι Eur. рас-
царапывать себе лицо ногтями.
άμυγμός ό Aesch. = άμυγμα.
άμΰδίς (α) adv. вместе, одновременно, сразу Нот.
αμυδρός 3 (α) 1) неясный, смутный, слабый (φέγγος
Arst.; χρώμα Arst., Luc; φως Luc; είδωλα Anth.; έλπίς Piut.);
2) неотчётливый, неразборчивый (γράμματα Thuc, Dem.,
Piut.); 3) слабый, несовершенный (όργανα Plat.).
άμυδρώς неясно, неотчётливо (μιμεΤσ^αί τι Arst.):
ά. βλέπειν или όραν Arst. плохо видеть.
Άμϋδών, ώνος (ά) ή Амидон {город в Пеонии) Нот.
ά-μύδλος 2 лишённый костного мозга (χόνδροι Arst.).
Ι ά-μύητος 2 [μυέω] непосвящённый {в религиозные
таинства) Lys., Arph., Plat., Plut., Anth.
II ά-μύητος 2 [μύω] плохо закрытый, дырявый,
имеющий течь (ώς πίθος τετρημένος Plat.).
Άμΰθ'άν, ανος ό дор. = Άμυθ-άων.
Άμΰθ-άων, ион. Άμΰθ-έων, ο^ος, дор. 'Αμυθ-άν,
ανος (αα) ό Амитаон {отец Бианта и Мелампода,
Основатель ПиЛОСа) Horn., Pind., Her.
ά-μύθ-ητος 2 (ϋ) невыразимый, несказанный, т. е.
бесчисленный, несметный (χρήματα Dem., Piut.; πλήθος
Arst., Poiyb.; κακά Piut.).
ά-μϋθ·ος 2 свободный от вымыслов, не сказочный
(ποίησις Piut.).
ά-μύκητος 2 (υ) не оглашаемый мычанием, т. е.
пустой (καλύβη Anth.).
Άμϋκλά-θ-εν (αά) adv. из Амикл Pind.
Άμύκλαί, ων (ά, ϋ) αϊ Амиклы {город в Лаконии
с культом Аполлона, резиденция Тиндарея, родина
ДиОСКурОв) Horn., Pind., Xen.
άμύκλα:, ων αϊ амиклейская обувь Theocr.
Άμυκλαιεΐς, έων и Άμυκλαιο: οί жители города
Амиклы Xen.
άμΰκλαΤζω говорить на амиклейском наречии Theocr.
9 Αμυκλά tot οί = ΆμυκλαιεΤς.
Άμυκλαΐον τό Амиклей {святилище Аполлона
в Амиклах) Thuc.
"Αμυκος ό Амик {сын Посидона, царь бебриков,
славившийся искусством кулачного боя) Plat., Theocr.
άμυκτίκός3 царапающий, ранящий (τών έρίων τραχό-
της Piut.).
ύλν το НИрОЖОК Arst., Plut.
