είσπε^άω
— 474 —-
εισφέρω
είσ-περάω ехать морем (έπ' άεθλα Χαλκίδα είσε-
περησα Hes.).
είσ-πετάννϋμ,ί влетать (εις το σμήνος είσπετασθηναι
Arst.).
είσ-πέτομαο Arst. = είσπετάννυμι и είσίπταμαι.
είσ-πηδάω, ион. έσπηδάω 1) (во что-л.) прыгать
(εις τον πηλόν Xen.); 2) врываться, вбегать, влетать (εις
την οίκίαν и προς τίνα Dem.).
είσ-πίπτω, ион. и староатт. έσπίπτω (fut. είσπε-
σοΰμαι, aor. 2 είσέπεσον) 1) попадать (ές χαράδρας και
ενέδρας Thuc; δικτύων βρόχους Eur.): ές την είρκτήν έ.
υπό τίνος Thuc. быть заключённым кем-л. в тюрьму; έσ-
πεσειν ξυμφοράν τίνα Eur. попасть в какую-л. беду; είσ-
πεσείν εις ϊχνη Xen. напасть на след; είσπεσεΐν γήρας
Eur. достигнуть старости, состариться; 2) припадать,
поижиматься (πέπλους, sc. τινός Eur.); 3) врываться, вле-
тать (πτηνός κώμος έσπίπτει δόμοις Eur.; φλόξ είσπίπτει
εις τάς οικίας Arst.); 4) вторгаться, нападать (ές τους
αγρούς и προς την πόλιν Thuc; ές τον πεζόν Her.; έπι τάς
&ύρας Piut.); 5) перен. находить, овладевать (ορμή είσέ-
πεσέ τινι ποιεΤν τι Thuc).
είσ-πίτνω припадать, прильнуть (πτέρυγας τίνος Eur.).
εισ-πίφρημο, староатт. έσπίφρημο (inf. έσπιφράναι
Arst.) = είσφρέω.
εισ-πλέω, ион. и староатт. έσπλέω (fut. είσπλεύ-
σομαι, aor. είσέπλευσα) 1) (о кораблях) выплывать, тж.
проплывать или входить (εις τι Thuc, Arst., Piut. и τι
Eur., Thuc; перен. δόμοις Soph.); 2) ввозиться водным
путём Thuc, Dem.: έφύλαττεν δπως μηδέν είσπλέοι αύτοις
των επιτηδείων Xen. он следил за тем, чтобы никакое
продовольствие не доставлялось им с моря.
είσ-πληρόω наполнять (είσπληροΰσθαί τίνος Diog. L.).
εΐσ-πλοος, стяж. είσπλους, староатт. έ'σπλοος,
стяж. εσπλους ό 1) (о кораблях) прибытие, приход
Thuc, Xen. etc.; 2) тж. pi. место входа кораблей, вход
(του λιμένος Thuc.; λιμήν στενόν τίνα έχων εισπλουν Plat).
είσ-πνευσος, εως ή вдыхание, вдох Arst.
είσ-πνεω (aor. είσέπνευσα) 1) вдыхать (ει. και έκπνεΤν
Arst.); 2) (по)веять, обвевать (τίνα Arph.).
εϊσ-πνηλος, ν. Ι. είσπνολος и ϊσπνιλος о дор. лю-
бовник Theocr.
εισπνοή ή Arst., Piut. = εϊσπνευσις.
είσ-ποοέω, староатт. έσποίέω 1) вводить, вклю-
чать (χορηγούς εις τάς λειτουργίας и τίνα εις τον οΐκον
Dem.; τό έγκώμιον εις την ίστορίαν Luc): ει. εαυτόν τη
'Ακαδημία Piut. выдавать себя за последователя Ака-
демии; είσποιήσαι εαυτόν εις την δύναμίν τίνος piut. уна-
следовать чью-л. власть; 2) тж. med. (тж. υίόν ει.
Plat., Dem.) усыновлять: εαυτόν ει. τινι piut. объявить
себя чьим-л. сыном; είσποιηθηναι προς τίνα Dem. быть
усыновлённым кем-л.; είσποιηθήναι έπι τό όνομα τίνος
Dem. принять (в порядке усыновления) чьё-л. имя; ει.
τίνα εις ούσίαν или είς τα χρήματα έαυτου isae. сделать
кого-л. наследником своего состояния; εισποιητός isae.,
Dem. усыновлённый, приёмный сын.
είσ-π©£γ)σ&ς, εως ή усыновление isae., Piut.
εισ-πορεύω 1) вводить, уводить (Άχαίδος γης οΐ-
καδέ τίνα Eur.); 2) med. входить Xen.
εϊσ-πραξος, староатт. εσπραξίς, εως ή взимание,
взыскивание, сбор (του θύματος Thuc; των εισφορών Dem.;
των χρημάτων Piut.).
είσ-πράσσω, amm. εισπράττω, староатт. έσπράτ-
τω тж. med. взимать, взыскивать, собирать (τινά τι
isocr., Piut.): είσεπέπρακτο τάς χιλίας δραχμάς υπό τίνος
Dem. с него была взыскана кем-то тысяча драхм; μισθόν
είσπράττεσθαι τους μανθάνοντας Luc брать плату с уча-
щихся; κακόν δίκαιον είσεπράξατο Eur. он отплатил же-
стоко, но справедливо.
είσ-πτύω вкладывать из клюва в клюв (доел, вбра-
сывать со слюной) (τοΐς νεοττοΐς, sc. την τροφήν Arst.).
είσ-ρέω, староатт. έσρέω 1) втекать, протекать
(ό έσρέων δια Συμπληγάδων πόντος Eur.): είσρεούσης είς
την ναυν της θαλάττης Poiyb. когда в корабле показа-
лась течь; 2) притекать, наплывать, поступать (αήρ
είσρεΐ Arst.): είσερρύη νόμισμα είς την Σπάρτην piut. на-
блюдался наплыв денег в Спарту; την άγαθήν τύχην
ωετο είς την οίκίαν αύτω είσρυήσεσθαι Luc он думал,
что счастье нахлынет в его дом; πόθος είαερρύη πάντας
ειρήνης Piut. всех охватила тоска по мирной жизни.
εϊσ-ροος, стяж. εισρους ό втекание, приток: τον εισ-
ρουν είς λιμένα ποιεΐσθαι Arst. впадать в озеро.
είσ-τελέω зачислять, включать (είς γένος τι Plat.).
είστήκε:ν и έστήκεον ppf. κ ί'στημι.
είσ-τ£θ·ημι, ион. и староатт. έστ£θ·ημ& 1) (на или
во что-л.) класть, грузить (τι ές ναυν и ές άμαξαν Her.;
τι είς το κενόν Arst.; med. τέκνα και γυναίκας και έπι-
πλα πάντα Her.; σΐτα μέτριαΧεη.): είστίθεσθαί τι σέλματα
Eur. грузить что-л. на палубу; 2) приделывать, прикре-
плять (φύσας ές τό άκρον της κεραίας Thuc); 3) переда-
вать (τινά ές χεΐράς τινι Her).
εισ-τοξεύω, ион. έστοςεύω (во что-л.) пускать
стрелы, стрелять (έσακοντίζειν και έ. Her.).
εέσ-τρέπομαι поворачиваться (πάλιν εντός Arst.).
εισ-τρέχω, староатт. έστρέχω {fut. είσδραμοΰμαι,
aor. είσέδραμον) вбегать, врываться, устремляться (οι
περίπολοι έσέδραμον Thuc; των ξένων είσδραμόντων Piut.;
ναυς βαθύν είσέδραμε Φάσιν Theocr.): είσδραμόντες ήρ-
παζον δ τι έκαστος έδύνατο Хеп. ворвавшись, они стали
грабить кто что мог.
είσ-φέρω, ион. и староатт. έσφέρω (fut. είσοίσω,
aor. 2 είσήνεγκον) 1) вносить, приносить (έσθήτα είσω
Нот.; δεΐπνον είς τήν οίκίαν Xen.): μεγάλην είσφέρεσθαι
σπουδήν είς τι Diod. прилагать много стараний к чему-л.;
2) med. принимать внутрь, поглощать (πλείστον ύδωρ
Arst.) или вдыхать (οι μεν εισφερόμενοι, οι δέ μη άνα-
πνέοντες Arst.); 3) заносить, уносить: ποταμός δρυς άζα-
λέας έσφέρεται Нот. река уносит с собой высохшие дубы;
ές τήν υλην έσφέρεσθαι Thuc забрести в лесную чащу;
4) грузить (τινάς εις τάς ναυς Xen.); 5) ввозить, med.
ввозить к себе (σΐτόν τε και χρήσιμα Thuc); 6) вносить,
