δορατοπαχής
— 422 —
δορυξόος
δορατο-παχής 2 толщиной с копьё (ράβδοι Хеп.).
δόρατος g£/i. /с δόρυ.
66pst Trag. dat. κ δόρυ.
δόρη Eur. пот. и асе. pi. к δόρυ.
δορήϊος 3 Anth. = δουράτεος.
δορί Aesch., Eur. dat. Κ δόρυ.
δορι-άλωτος, ион. δουροάλωτος 2 (α) добытый
копьём, т. е. захваченный на войне (χώρη Her.; λέχος
Soph.; sc. γυνή Eur.; πόλεις Dem.): τα δορυάλωτα isocr.
завоевания.
δορί-γαμβρος 2 обручённая копьём, т. е. вызвавшая
своим браком войну (Ελένη Aesch.).
δορέ-δματος, υ. Ι. δορίδμητος 2 умерщвлённый
копьём (προς τίνος Aesch.).
δορο-9·ήρατος 2 Eur. = δοριάλωτος.
борс-κάνής 2 убитый копьём: δ. μόρος Aesch. смерть
от копья.
*δορ&-κμής, ион. δουρικμής, ητος adj. Aesch. = δο-
ρί δματος.
δορίκρανος υ. Ι. = δορύκρανος.
δορ£-κτητος, ион. δουρίκτητος 2 и 3 нот., Eur.,
Piut. = δοριάλωτος.
δορ{-κτί>πος 2 бряцающий копьями (Τροία, Αίακίδαι
Pind.).
δορο-ληπτος, ион. δουρίληπτος 2 Aesch., soph. =
δοριάλωτος.
δορο-λύμαντος 2 уничтоженный с помощью копья
(Δαναών μόχθοι Aesch.).
δορο-μανής 2 бешено жаждущий войн, охваченный
воинственным пылом (Ελλάς Eur.).
δορί-μαργος 2 Aesch. = δορΐμανής.
δορς-μήστωρ, ορός о опытный воин Eur.
δορι-παγής 2 сколоченный из брусьев (ναυς Aesch.).
δορί-παλτος 2 потрясающий копьём (χείρ Aesch.).
δορο-πετής 2 павший от копья, сражённый в бою
(πεσήματα Eur.): δ. αγωνία Eur. смертный бой.
δορ£-πονος 2 1) теснимый копьями, т. е. ставший
жертвой войны (πόλις Aesch.); 2) причиняемый войной
(κακά Aesch.).
δορι-πόνος 2 1) действующий копьём, т. е. сражаю-
щийся (άνδρες Eur.); 2) воинственный (ασπίδες και λόγ-
γαχ 'Αχαιών Eur.).
δορ:-πτο£ητος 2 разбросанный копьём (νεκρών όστέα
Anth.).
δοροσθ·ενής 2 Anth. = δορυσθενής.
Δορίσκος ή Дориск (город и равнина во Фракии,
в устье р. Гебр) Her., Aeschin., Dem.
δορι-στέφανος 2 увенчанный боевой славой (Σπάρτα
Antfa.).
δορς-τίνακτος 2 сотрясаемый копьём (αιθήρ Aesch.).
$0р1-ъу,1цъо$ 2 пробитый копьём (Aesch.—ν. Ι. κ δο-
ρίδματος).
3 принадлежащий антилопе (αστράγαλοι
δορκαλίς, ίδος ή Anth. = δορκάς 1.
δορκάς, άδος ή 1) антилопа, газель (Antilope dor-
cas) Her., Arst.; 2) косуля (Cervus capreolus) Ew., Xea.,
Arst., Plut.
δόρκη ή Eur. = δορκάς.
δόρξ, δορκός ή Luc. = δορκάς.
Ι δορός ό [δερω] кожаный мех, мешок Нот.
II δορός Soph., Eur. gen. κ δόρυ.
δορπέω ужинать нот.
δορπηστός ό 1) время ужина, вечер Хеп.; 2) ужин Arph.
δορπία, ион. δορπίη ή дорпия (торжественный ужин
накануне, а тж. 1-й день праздника Άπατούρια) Her.
δόρπον τό 1) вечерняя трапеза, ужин Нот., Aesch.;
2) трапеза, еда нн.
δόρυ, δόρατος, эп.-ион. δούρατος и δουρός, поэт.
δορός zo(dat. δόρατι,δούρατι,δουρί,δορί# δόρει; dual, δου-
ρε; /?/.: пот. δόρατα, δούρατα, δουρα и δόρη, gen. δοράτων
и δούρων, dat. δόρασι, δούρασι и δούρεσσι) 1) дерево (sc.
φοίνικος ερνος Нот.); 2) брус, балка, доска или древесина
(δοΰρ' ελάτης Нот.; δούραθ·' αμάξης Hes.): κοίλον δ. Нот. =
δουράτεος ί'ππος; δ. νήϊον, νήϊα δοΰρα, δουρα νεών и δοΰρα
Нот. корабельный лес; 3) судно, корабль (δ. γομφόδετος
Aesch. u ποντοπόρον Soph.): δ. ίθύνειν έπί τι Aesch. и εύθύ-
νειν ες τι Eur. направлять корабль на (во) что-л.; 4) шест,
древко (μείλινον Нот.; δόρατα έκ δέρματος τοδ ίππου του
ποταμίου Arst.; αετός χρυσούς έπί δόρατος Хеп.): τό λελογ-
χωμένον δ. Arst. снабжённое наконечником древко;
5) (царский) жезл, скипетр (λαόν εύθύνειν δορί Eur.);
6) копьё (χάλκεον Нот.; δορός λόγχα Eur.; μετά άσπίδος
και δόρατος τάς πομπάς ποιεΐν Thuc): ές δορός τάξιν μο-
λεΓν Eur. и εις δ. άφικνεισθαι Хеп. перейти к бою на
копьях; έπί, παρά и εις δ. Хеп. в сторону копья, т. е.
направо (ср. ές ασπίδα налево); από τών ευωνύμων έπί
δ. Poiyb. слева направо; την έμβολήν έκ δόρατος ποιεισθαι
Poiyb. атаковать справа; 7) бой, сражение, тж. война: δορί
κτήσασθαι Нот. или έλεΐν Thuc. взять с бою, захватить
на войне, завоевать; /αϊ τό δ. και τό κηρύκειον πέμπειν
Poiyb. предложить выбор между войной и мирными пе-
реговорами; 8) вооружённые силы, войско (ξύμμαχον δ.
Aesch.): έν τροπή δορός Soph, когда войску (было) нане-
сено поражение.
δορυάλωτος Хеп., isocr.; v. I. Piut. = δοριάλωτος.
δορυ-δρέπάνον τό копьё с серповидным наконеч-
ником Plat., Poiyb.
δορύκνίον τό дорикний (ядовитое растение из се-
мейства вьюнковых) piut.
δορύ-κράνος 2 с копьевидным остриём (λόγχη Aesch.).
δορύ-{ΐάχος 2 воинственный, воинский (αρετή Ti-
motheus ap. Plut.).
Ι δορύ-ξενος 2 состоящий в боевом союзе, друже-
ственный, СОЮЗНЫЙ (δόμοι Aesch.; εστία Soph.).
II δορύξενος ό боевой товарищ, союзник (ό μέγι-
στος δορυξένων Soph.; έκ δορυαλώτου δ. προσαγορευόμενος
Plut.).
δορυ-ξόος, стяж. δορυξοΰς с копейный мастер
Plut.
