άγκαλίζομαί
— 21 —
άγκών
αγκάλη φέρειν Her. и (έν ταΤς) άγκάλαις περιφέρειν Xen.,
Eur. (тж. перен.) носить на руках; χερός υπ' άγκάλαις
Eur. в руках или в руке; υπ' άγκάλαις (τίνος) σταθείς
Eur. находясь под чьей-л. защитой; 2) объятия; недра,
лоно: πόντιαι άγκάλαι Aesch. морская пучина; πετραία
ά. Aesch. каменное лоно, т. е. могильный холм из облом-
ков скал; κυμάτων έν άγκάλαις Arph. в объятиях
волн.
άγκαλίζομαί 1) обхватывать руками, обнимать (τίνα
Piut., Anth.); 2) быть обхватываемым, находиться в объ-
ятиях Aesop.
άγκαλίς, ίδος ή 1) Нот. = αγκάλη 1; 2) охапка, вязанка,
связка (χόρτου και ύλης Piut.).
άγκάλοσμα, ατός τό обхватываемое руками: ά. χειρο-
πληθές Luc. пышные, округлые формы (о статуе богини).
δγκαλος ό охапка, вязанка (ύλης нн).
άγκάς (ας) adv. 1) в объятиях (εχειν τινά Нот.,
Theocr., Anth.); 2) в объятия (έλεΤν τίνα и τι Horn.).
αγκεοται Pind. 3 л. sing, praes. κ άνάκειμαι.
*άγκή ή только в форме έν άγκάσιν в объятиях Anth.
άγκιστρεία ή Plat. = άγκιστρευτικόν.
άγκοστρευτοκόν τό ужение рыбы Piat.
άγκίστριον τό, (pi. in crasi) τάγκύστρια рыболовный
КрЮЧОК Theocr.
άγκοστρό-δετος 2 привязанный к крючку или скре-
плённый крючком (δόνακες Anth.).
άγκιστρο-εοδής 2 загнутый в виде крючка (τα σχή-
ματα των ατόμων Piut.).
άγκοστρον τό 1) рыболовный Крючок Horn., Her., Arst.,
Piut.; 2) крюк (sc. της ήλακάτης Plat.; άγκυρας Piut.).
άγκοστρόομαο быть загнутым в виде крючка: ήγκι-
στρωμέναι ακίδες Piut. крючковатые острия.
άγκοστρο-φάγος 2 (φα) кусающий (за) крючок, т. е.
клюющий (ίχθύδιον Arst.).
άγκιστρ-ώδης 2 крючковатый, загнутый крючком
или снабжённый крючком (έπιδορατίς Poiyb.; σαυνίον
άγκοστρωτός 3 снабжённый крючком (βέλος Poiyb.).
άγκλητεί adv. = άνεγκλητί.
άγκλίνας эп. part. aor. κ άνακλίνω.
άγκλίνω эп. = άνακλίνω.
αγκοίνα, эп.-ион. άγκοίνη ή (только pi.) 1) руки,
объятия: έν άγκοίνησίν τίνος ίαυσαι Нот. заснуть (спать)
в чьих-л. объятиях; 2) лоно, недра (χθονός Anth.).
άγκομίζω Pind. = άνακομίζω.
άγκομ£σασθ·α& Pind. inf. aor. med. κ άνακομίζω.
άγκονίω (= έγκονέω) спешить, торопиться Arph.
άγκος, εος τό впадина, долина, лощина; ущелье Нот.,
Hes., Her., Eur.: έν τοΤς άγκεσι των ορέων Хеп. в горных
ущельях.
άγκρεμάννυμο нот., Anth. = άνακρεμάννυμι.
άγκρΐσ^ς ή Aesch. = άνάκρίσίς.
άγκροτέω поэт. = άνακροτέω.
άγκρούομαο Theocr. == ανακρούομαι.
άγκτήρ, ήρος о (хирургический) зажим piut.
αγκύλη (υ) ή 1) петля (πλεκταί άγκύλαι Eur.): ιμάντες
άγκύλαι Хеп. ремённые петли; 2) тетива (άγκύλαι χρυσό-
στροφοι Soph.); 3) дротик с метательной петлёй (άγκύλας
έν χεροΐν εχειν Eur.).
άγκΰλητόν τό метательное копьё, дротик Aesch.
άγκΰλητός 3 бросаемый в цель (κόσσαβοι Aesch.).
άγκύλοα τά (лат. ancilia) священные щиты (упав-
шие, по преданию, с неба и хранившиеся в Риме как
святыня) Piut.
άγκΰλο-βλέφαρος 2 мед. со сросшимися веками Ceis.
άγκΰλο-γλώχΐν, ϊνος adj. (о петухе) с крючкова-
тыми ШПОрамИ Babr.
άγκΰλ-όδους, οδόντος adj. с загнутым зубом, т. е.
снабжённый крюком (σίγυνος Anth.).
άγκΰλο-μήτης, gen. εω adj. m хитроумный, изворот-
ливый, лукавый (Κρόνος Нот.; Προμηθεύς Hes.).
άγκΰλό-πους 2, gen. ποδός кривоногий: ά. δίφρος
Piut. (лат. sella curulis) курульное кресло.
αγκύλος 3 (ΰ) 1) кривой, изогнутый (τόςα, άρμα нот.;
χεΤρες Arph.; όνυχες, σχήμα Piut.; δρεπάνη Anth.); 2) с крюч-
коватым клювом (κάρα, sc. αίετοΰ Pind.); 3) запутанный
(λόγοι Luc): άγκύλον έρέσθαι Luc. задать головоломный
вопрос.
άγκΰλό-τοξος 2 вооружённый кривым луком (Κάρες
και Παίονες Нот.; Μήδειοι Pind.).
άγκΰλο-χείλης 2 с крючковатым клювом (αίετός,
αίγυπίοί Нот., Hes., Anth.).
άγκΰλο-χήλης 2 1) с кривыми когтями (βυρσαίετος
Arph.); 2) с кривыми клешнями (καρκίνος Batr.).
άγκυλόω сгибать, загибать: όνυχας ήγκυλωμένος Arph.
с кривыми когтями.
άγκΰλωτός 3 снабжённый метательной петлёй (στο-
χάσματα Eur.).
άγκύπτω Arph. = ανακύπτω.
άγκυρα, uon. άγκύρη ή 1) якорь pind., Aesch., Eur.r
Thuc, Xen., Piut., Anth.: έπ' άγκύραις όρμεΤσθαι Her. или
άποσαλεύειν Dem. стать на якорь; έπί δυοΐν άγκύραιν
όρμεΤν погов. Dem. стоять на двух якорях, т. е. вдвойне
застраховать себя, перестраховаться; ή ύστατη ά., ην
ίεράν οι ναυτιλλόμενοί φασι Luc последний якорь, кото-
рый мореходы называют священным; 2) перен. якорь
спасения, опора, надежда (ο'ίκων ά. Eur.): εισι μητρί παί-
δες άγκυραι βίου Soph, дети — опора матери в жизни.
άγκϋρη-βόλοον τό якорная СТОЯНКа Democr. ар. Piut
Ι άγκύρια τά (sc. πείσματα) якорные канаты Diod.
II άγκύροα τά pi. κ άγκύριον.
άγκϋρίζω давать подножку, сбивать с ног (τινά Arph.).
άγκόροον τό небольшой якорь Luc.
άγκϋροβόλοον τό ν. 1.= άγκυρηβόλιον.
άγκϋρ-ουχία ή (pi.) стояние на якоре, якорная
СТОЯНКа Aesch.
άγκών, ώνος ό 1) локтевой сгиб, локоть: ορθωθείς
έπ' άγκώνος Нот. приподнявшись на локте; έπ' άγκώνος
δειπνεΤν Luc. кушать облокотившись; 2) рука; pi. объя-
тия: Νίκας έν άγκώνεσσι πίτνων Pind. упав в объятия
