άνεΐρα
— 141 —
ανελκύω
τίνα Piut. провозгласить кого-л. кем-л.; ά. θεούς Piut.
воззвать к богам.
άνείρα aor. к άνείρω.
άνείργω, эп. άνεέργω 1) сдерживать, удерживать
(τον θυμόν Xen.): ά. μη διασκίδνασθαι την άγέλην Luc
следить, чтобы стадо не разбрелось; 2) оттеснять, отра-
жать, удерживать (φάλαγγας Нот.; τους στρατιώτας Xen.;
τον δχλον βακτηρίαις Piut.): άνειργμένοις τοΤς σκευοφό-
ροις Хеп. вытянув обоз в узкую линию.
άνείρηκα pf. к αναγορεύω.
άνείρημα& pf. pass, κ αναγορεύω.
άνειρξος, εως ή сдерживание, подавление (sc. των
επιθυμιών Piut.).
άνείρομαο эп.-ион. = άνέρομαι.
άνειρύω ион.-дор. = άνερύοχ
άν-είρω (aor. άνείρα) 1) привязывать, нанизывать
(τι περί τι Her.); 2) плести, сплетать (στεφάνους Arph.).
άνειρωτάω ион. = άνερωτάω.
άνεορώτευν Her. 3 л. pi. imp/, κ άνερωτάω.
άνείς part. aor. 2 κ άνίημι.
*άν-είσα эп. aor. (только opt. άνέσαιμι и part. pi.
άνέσαντες) посадить, поместить (τινά ές δίφρον, εις εύ-
νήν Нот.).
άνεΐσαν, эп. άνεσαν 3 л. pi. aor. 2 κ άνίημι.
άν-είσοδος 2 неприступный, недоступный (πόλις,
αυλή Piut.).
άνείσφορία ή освобождение от налогов Piut
άν-είσφορος 2 свободный от налогов Piut
άνείτε 2 л. pi. aor. 2 к άνίημι.
άνέκάθ-ε Her. = ανέκαθεν.
άνέκαθ-εν, Her. тж. άνέκαθ-ε, поэт. άγκαθ·εν adv.
1) сверху, с высоты (βαρυπεσής Aesch.; ή ά. φορά Piut.);
2) с (самого) начала, в начале (την έξήγησιν υπέρ τίνος
ποιεΐσθαι Poiyb.); 3) (тж. το и τα ά.) издревле, искони
Piut.: τα ά. άπ' Αιακού γεγονώς Her. ведущий свой род
от Эака; τα ά. λαμπρός Her. знатного происхождения.
αν-εκάς adv. вверх, ввысь (πέμπειν τι Pind.; ασπίδα
<ρέρειν Arph.).
άν·έκβατος 2 не имеющий выхода (χαράδραι Thuc).
άν-εκβίαστος 2 неодолимый (ειμαρμένη piut.).
άν-εκδήμητος 2 неблагоприятный для путешествия
(ήμερα Piut.).
άν-εκδιήγητος 2 невыразимый, неизреченный ντ.
άν-έκδοτος 2 1) не выданная замуж, незамужняя
(αδελφή Lys.; θυγατέρες Piut.); 2) неопубликованный,
неизданный (βίβλος Diod., cic).
άν-έκδρομος 2 не позволяющий уйти, т. е. крепко
Όпyтывaющий (θώμιγξ Anth.).
άν-εκλάλητος 2 ντ = ανεκδιήγητος.
άν-έκλεοπτος 2 непрекращающийся, нескончаемый,
неистощимый (δύναμις Piut.; χορηγία Diod.; τά μέρη του
διαστήματος Sext.).
άνεκλείπτως непрерывно, безостановочно (χορηγεΐν
■•ιινι τάς μισθοφορίας Diod.).
άν-εκπίμπλημί вновь заполнять (το μέσον Xen.).
άν-έκπληκτος 2 1) неустрашимый (άνήρ Piat., Arst;
τόλμη Piut.): ά. υπό τίνος Plat, α προς или παρά τι Piut
не испытывающий страха перед чём-л.; 2) не произво-
дящий никакого впечатления (ή ισχνή λέξις Piut.).
άνεκπληκτότατον τό высшая степень неустраши-
мости Хеп.
άνεκπλήκτως неустрашимо (ά. και άφόβως Piut),
άνεκπληξία ή неустрашимость Piut.
άν-έκπλΰτος 2 несмываемый, неизгладимый (γραφή
Plat.).
άνεκτέος adj. verb, κ άνέχω.
ανεκτός 2, Diog. l. 3 [adj. verb, κ άνέχω] выноси-
мый, терпимый, сносный (κακόν Нот.; έπαινοι Thuc; άνδ-
ρες μόγις ανεκτοί Lys.): ή ταύτα δήτ' ανεκτά; Soph. д$
разве это терпимо?; преимущ. ούκ ά. невыносимый, не-
стерпимый (έργα Нот.; βαρύτης Piut.).
άνεκτώς выносимо, терпимо, сносно нот., xen., isocr.
άν-έκφευκτος 2 1) неизбежный (τύχης επηρεασμός
Diod.); 2) не могущий бежать (δούλος Piut.).
άν-έκφραστος 2 невыразимый Хеп.
άν-έλεγκτος 2 1) не подвергнутый допросу, не ули-
чённый (αιτιαθείς Thuc); 2) неопровергнутый, незыбле-
мый (γλώττα Thuc, Plat.; φρήν Plat.): ει δέ με έάσεις άνέ-
λεγκτον Plat, если ты не опровергнешь моих слов; 3) не-
опровержимый, непреложный (μαντεία Plat.); 4) неиссле-
дованный, непроверенный, неразобранный (δόγμα Plat).
άνελέγκτως без (надлежащей) проверки: τά ά. λεγό-
μενα Piut. непроверенные слухи.
άνελεγξία ή неопровержимость Diog. l.
άν-ελέγχω вновь уличать, обвинять Eur.
άν-ελεήμων 2, gen. όνος безжалостный, немилосерд-
ный Arst., NT.
, άν-ελέητος 2 Arst. = άνελεήμων.
άνέλεος 2 ντ = άνελεήμων.
άνελευθ-ερία ή 1) низменный образ мыслей, небла-
городство, низость Piat., Arst.f Piut.; 2) жадность, коры-
столюбие, скряжничество Xen., Arst.
άνελευθ-ερίότης, ητος ή Arst. = άνελευθερία.
άν-ελεύθ-ερος 2 1) низменный, неблагородный, низ-
кий (κοίτη Aesch.; διάλεκτος Arph.; άνθρωποι Lys., Plat;
έργον, ζωα Arst.); 2) корыстолюбивый, скаредный, ме-
лочно-жадный Arph., Arst
άνελευθ'έρως неблагородно, низко Хеп., piut.
άν-έλιγμα, ατός τό завиток, локон, прядь (άνελίγ-
ματα χαίτης Anth.).
άνέλίξις, εως ή развёртывание, кружение (в пляске)
(παραλλάξεις και ανελίξεις Piut.).
άν-ελίσσω, amm. άνελίττω 1) разворачивать, раз-
вёртывать (рукописный свиток), т. е. читать (βιβλία
Xen., Arst.); 2) вращать: ά. τον βίον τινός Piut. распоря-
жаться чьей-л. жизнью; med.-pass. вращаться (σφαΤραι
άνελίττουσαι Arst.): γλώσσα άνελισσομένη Arph. бойкий
язык.
άν-ελκτος 2 нерастяжимый, нетягучий (σώματα Arst).
ανελκύω = άνέλκω.
