άναπειράομαο
— 127 -
ανάπλασαν
1) подвергать испытанию, испыты-
вать (ναυν Dem.); 2) заниматься военными упражнениями,
производить военные манёвры Her., Thuc, Diod.: άναπε-
πειρασθαι άπασι τοίς σκάφεσι Poiyb. устроить манёвры
всего флота.
άνα-πείρω, поэт, άμπείρω (aor. άνέπειρα, aor. 2
pass, άνεπάρην; part. aor. άμπείρας, part. pf. pass. άμ-
πεπαρμένος) прокалывать, пронзать (τινά Her.): έπί ξύλου
άναπείρας Her. посаженный на кол; έπι τόν όβελίσκον ά.
Arst. насаживать на вертел (σπλάγχνα Her.; κίχλας
Arph.).
άνα-πειστήριος 3 убедительный (χαονωσις Arph.).
άνα-πεμπάζω преимущ. med. вновь перечислять,
припоминать, пересказывать (τι Plat., Piut., Luc, Anth.).
άνα-πέμπω, поэт, άμπέμπω 1) высылать наверх,
выпускать (κάτωθεν τι Aesch.; κρουνούς Pind.; τοξεύματα
πανταχόθεν Piut.): ά. παντοία φύματα Plat, вызывать все-
возможные опухоли; 2) {вглубь или вверх) посылать,
отсылать (τινά ως βασιλέα Thuc; φρουρούς εις τάς άκρας
Xen.; στρατόπεδον έπί τίνα isocr.; τινάς εις την 'Ρώμην
Poiyb.): άποπέμπεσθαί τίνα Хеп. отпускать кого-л. от
себя; ά. το γένος εις τίνα Diod. возводить свой род
к кому-л. или вести свою родословную от кого-л.
άναπεπταμένος 3 [part. pf. pass, κ άναπετάννυμι]
1) широко раскрытый, распахнутый (θύραι Нот.); 2) от-
крытый (πέλαγος Нот.; τόπος Plat., Poiyb., Sext.; αιγιαλοί
Piut); 3) обращенный (προς μεσημβρίαν Xen.); 4) прово-
димый на открытом воздухе (δίαιτα Piut.); 5) неприкры-
тый, откровенный (παρρησία Plat., Piut.); 6) дерзкий, бес-
стыдный (όμματα х en.).
άνα-πέσσω, amm. άναπέττω снова варить (Arst. —
ν. Ι κ άμα πέττω).
άνα-πετάννϋμι и άναπίτνημ: Pind., редко άναπε-
ταννύω хеп. и άναπετάω Luc 1) распускать, развёр-
тывать (ιστία Нот.; βόστρυχον ώμοις Eur.); 2) раскрывать,
растворять (πύλας Her* Xen.; θύρας Plat.; κλεισιάδας Piut.;
перен. τα ώτα τοΐς λόγοις και ύπονοίαις Piut.); 3) вызы-
вать, зажигать (λαμπτηρος φάος Eur.; перен. χάριν έν
δσσοις Sappho). — См. тле. άναπεπταμένος.
*άν#-πετής, поэт, άμπετής 2 доел, широко рас-
крытый, перен. рассеявшийся (ώς κόνις Aesch.).
άνα-πέτομαο, поэт, άμπέτομαί (fut. άναπτήσομαι,
aor. 2 άνεπτόμην) 1) взлетать, улетать (προς νΟλυμπον
Arph.; εις τον ούρανόν Plat., Aeschin.): αιθέρια άνέπτα Eur.
она вознеслась в эфир; 2) подпрыгивать, трепетать: πε-
ριχαρής άνεπτάμάν (дор.) Soph, я трепещу от восторга;
άνέπταν φόβω Soph, я схвачен страхом.
άναπέττω amm. = άναπέσσω.
άναπετώ amm. fat. κ άναπετάννυμι.
άναπεφλασμένως в возбуждённом состоянии, воз-
буждённо Arph.
άνα-πήγνϋμι 1) прокалывать, протыкать, надевать
на вертел (λαγώα Arph.); 2) насаживать (κεφαλή υπέρ
αιχμής άναπεπηγυΐα Piut.); 3) распинать (σώμα δια τριών'
σταυρών Piut.).
άνα-πηδάω, нот. άμπηδάω (fut. άναπηδήσομαι)
1) выпрыгивать, бросаться или вскакивать (έκ λόχου
Нот.; έπ' έργον Arph.; έπι τον Γππον Xen.; έπί τό βήμα
Aesch.): εσπευδον πάντες άναπηδησαι Piut. все поспешно
вскочили; 2) бить ключом (ύδωρ αναπηδά Arst.).
άνα-πήδησ&ς, εως ή скачкообразное движение, уча-
щённое биение (της καρδίας Arst.).
άνα-πηλέω нн = άναπάλλω (υ. Ι. κ αναπνέω).
άνα-πηνίζομαο разматывать, раскручивать (τα βομ-
βύκια Arst.).
άνα-πηρία ή увечность, искалеченность, уродство
(των σκελών, της γλώσσης Arst.).
άνα-πηρόομαι быть увечным, искалеченным, уро-
доваться Lys., Plat., Arst., Anth.
άνά-πηρος 2 увечный, искалеченный, изуродован-
ный (χωλοί και τυφλοί και άλλοι ανάπηροι Plat.; ασθε-
νής και ά. Arst.): προς άλήθειαν ά. Pi-at. невосприимчи-
вый к истине.
άνα-πϊδύω испускать влагу, струиться (ώσπερ οι
μαστοί τών γυναικών Piut.).
άνα-πΐλέω выдавливать (γλυφάνω τι нн).
άνα-πίμπλημ^, Pind. άμπίμπλημ^ (fut. άναπλήσω,.
aor. άνέπλησα) 1) наполнять, переполнять (πίθον Luc;
перен. αισχύνης τήν πόλιν Dem.; άγρυπνίαν δακρύων Plat.;
θορύβου στρατόπεδον Piut.); 2) выполнять, перен. претер-
певать, терпеть, переносить (κήδεα Нот.; πολλά κακά
Her.): πότμον или μοΓραν άναπλήσαι Нот. претерпеть
свою участь, т. е. окончить свою жизнь; 3) заражать
(έτερος άφ9 ετέρου άναπιμπλάμενοι Thuc): άναπλήσαί τίνα
αιτιών Plat, запятнать кого-л. обвинениями.
άνα-π£πτω, поэт, άμπίπτω (fut. άναπεσουμαι,
aor. 2 άνέπεσον, pf. άναπέπτωκα) 1) падать назад или
навзничь, откидываться Aesch., Xen., Plat.: πλησθείς βο-
ράς άνέπεσε Eur. наевшись до отвала, (Киклоп) повалился
на спину; 2) ложиться, возлежать Diod.: άναπεσόντες
έδείπνουν Luc. они возлежали и ужинали; 3) подаваться
назад, отступать (νικώμενοι άναπίπτουσιν Thuc); 4) (тою.
ά. ταΤς ψυχαΐς или ταΐς όρμαΤς Poiyb. и ά. ταΐς γνώμαις
Piut.) падать духом (άνδρες άναπεπτωκότες Dem.); 5) при-
ходить в упадок: άναπεπτώκει τά της εξόδου Dem. дело
с выступлением в поход замерло.
άναπίτνημ& Pind. (inf. άναπιτνάμεν) = άναπετάννυμι.
άναπλάκητος Soph. ν. Ι. = άναμπλάκητος.
άνά-πλασμα, ατός τό образ, форма: άναπλάσματα
τών σωμάτων Diod. телосложение; άναπλάσματα της δια-
νοίας Sext. мысленные образы.
άνα-πλασμός ό вымысел, плод воображения sext.:
ά. έκ τών ματαίων ελπίδων Piut. ложные надежды.
άνα-πλάσσω, amm. άναπλάττω 1) med. отстраи-
вать (для себя) заново, восстанавливать (οίκίην Her.);
2) переделывать (τά μέλη τινός Plat.); 3) лепить, обле-
плять Luc: υπό τοΤς δνυξι κηρόν άναπεπλασμένος Arph.
с ногтями, облепленными воском; 4) тж. med. вообра-
жать, представлять себе, выдумывать (μείζον τι του.
συμβαίνοντος Poiyb.); 5) сочинять (τραγικήν άοιδήν Anth.).
