καταπεπραγμένα
— 902 —
καταπεπραγμένα τά достижения, успехи хеп.
καταπεπταμένος Xen. part. pf. pass, κ καταπετάν-
νυμι.
καταπεπτηώς Hes. part. pf. 2 κ καταπτήσσω.
*καταπέπτω атт. — καταπέσσω.
•κατάπερ adv. ион. = καθάπερ.
κατα-πέρδω (aor. 2 κατέπαρδον) тж. med.f груб,
(лат. oppedere) издеваться, глумиться, высказывать
крайнее презрение (τινός Arph.).
καταπερεέ ион. Her., piat., Arst. = καθαπερεί.
κατα-περίεομο [ειμί] далеко превосходить (τίνος
Polyb.).
κατα-περονάω застёгивать, закреплять (ταΤς λαβίσι
Polyb.).
κατα-πέσσω, атт. καταπέττω и *καταπέπτω
(fut. καταπέψω) 1) переваривать (εως αν καταπεφθή ή
τροφή Arst.; καταπέττεσθαι ραδίως piut.); 2) подавлять
в себе, сдерживать, скрывать (χόλον Нот.); 3) носить
в себе, т. е. не проявлять (μέγαν όλβον Pind.).
κατα-πετάννϋμο (fut. καταπετάσω и καταπετώ, aor.
αατεπέτασα — эп. κατεπέτασσα; pf. pass, καταπέπταμαι)
(у Нот. и Eur. — in tmesi) 1) расстилать (λΐτα Нот.);
2) разворачивать, распускать (ιστία Eur.); 3) накрывать,
покрывать (ίστίω πολλούς ανθρώπους Plat.; την κεφαλήν
φοινικίδι, τήν αύλήν δικτύοις Arph.; τήν πάροδον ιστίοις
Piut.; ί'πποι ίματίοις καταπεπταμένοι Xen.).
κατα-πέτασμα, ατός τό завеса ντ.
καταπετάομαο Her. ν. Ι. = *καταπέτομαι.
*κατα-πέτομαο (fut. καταπτήσομαι, 3 л. sing. aor. 1
κατέπτατο, aor. 2 κατέπτην, part, καταπτάμενος; aor. 2
med. κατεπτόμην, conjct. κατάπτωμαι; aor. pass, κατε-
πετάσθην) налетать с высоты, слетать вниз Her., Arph.,
Arst., Diod., Luc.
κατα-πετροκοπέω разбивать о скалы (τά οπλαϋΐοά.).
κατα-πετρόω побивать камнями (Κλέαρχος μικρόν
έξέφυγε τό μή καταπετρωθήναι Xen.).
καταπέττω атт. = καταπέσσω.
*κατα-πεφνειν (только aor. 2 κατέπεφνον, 3 л,,, sing,
conjct. καταπέφνη, part, καταπεφνών или καταπέφνων)
убить (τινά Horn., Soph.).
κατα-πεφρονηκότως adv. презрительно, пренебре-
жительно Dem., Diod.
κατα-πήγνϋμο и Arst. (только praes.) καταπηγ-
νύ(0 (fut. καταπήξω, aor. κατέπηξα, pf. καταπέπηγα;
aor. 2 pass, κατεπάγην) 1) вонзать, втыкать (εγχος επί
χθονί Нот.; εις τήν γήν τι Arst.); 2) вбивать, вколачи-
вать (σκόλοπας Нот., Her.; οβελίσκους περί τον τάφον
Arst.): στήλη καταπεπηγυΤα Her. врытый в землю столб;
3) замораживать, pass, замерзать, застывать (ρεύμα κα-
ταπαγέν piut.) или коченеть (οι ιχθύες υπό του ψύχους
καταπήγνυνται Arst.).
κατα-πηδάω соскакивать, спрыгивать (άπό του Γπ-
που Xen., piut.).
κατα-πίαίνω делать жирным, утучнять, откармли-
вать (καταπεπιασμένον ζώον piat.).
κατα-ποέζομαο pass, испытывать давление (ό όροφος
καταπιέζεται Arst.).
κατα-πΐθ-άνεύομα^ убедительно говорить, пользо-
ваться убедительными доводами Sext.
κατα-πίμπλημο (fut. καταπλήσω) наполнять, пере-
полнять, преисполнять (τινά φρονήματος Piut.; χαταπιμ-
πλάμενος ανομίας Plat.): δμβρων επιγενομένων, πηλού χα-
τεπίμπλαντο τάς σκηνάς (ace. relat.) piut. в связи с насту-
пившими ливнями их палатки наполнились грязью.
κατα-πίμπρημί (fut. καταπρήσω, 3 л. pi. aor. pass.
κατεπρήσθησαν) сжигать до тла, испепелять (τήν πόλιν,
τά πλοΤα Piut.; πολλοί υπό της φλογός κατεπρήσθη^αν
Polyb.; ό καταπρήσας τους έπί γης Φαέθων Anth.): χατα-
πρησθέντες τό σώμα Luc. сожжённые живьём.
κατα-πίνω (ί) (fut. καταπίομαι, aor. 2 κατέπιον, pf.
καταπέπωκα; inf. aor. pass, καταποθήναι) 1) выпивать,
поглощать (όλον πίθον Eur.; τό καταποθέν έκ τών υψη-
λών ύδωρ Plat.); 2) проглатывать, пожирать (τους παΐδας
κατέπινε Κρόνος Hes.; τάς βδέλλας Her.; τεμάχη Arph.;
σΤτον Arst.; πόλις καταποθεΓσα υπό της θαλάττης Polyb.):
διυλίζει ν τον κώνωπα, τήν δε κάμηλον κ. погов. NT оце-
живать комара, а верблюда проглатывать; 3) (о земле)
впитывать, вбирать в себя (ποταμοί καταπινόμενοι Arst.);
4) перен. жадно впивать (Εύριπίδην Arst.); 5) перен. по-
жирать, поглощать (λύπη καταποθήναι ντ): έρίων τάλαν-
τον καταπέπωκε Arph. (эта одежда) пожрала (т. е. на
неё ушёл чуть ли не) талант шерсти; 6) расточать,
проматывать (τήν ούσίαν Aeschin.); 7) pass, тонуть (πλοία
καταπίνεται Arst.).
κατα-πιπράσκω (aor. pass, καταπράθείς) продавать:
τό καταπρα&έν Luc. выручка от продажи.
κατα-πίπτω (fut. καταπεσουμαι, aor. κατέπεσον —
эп. κάππεσον) 1) падать (άφ' υψηλού πύργου Нот.; άττο
της κλίμακος Arph.; έν κονίησι, έπί γαίη Нот., έπί της
γης Хеп. и εις τήν γήν ντ): πληγείς κατέπεσεν Lys. от
удара он упал; κατέπεσε νεκρός NT он упал мёртвым;
2) бросаться, кидаться: πρηνής άλί κάππεσε Нот. (Одис-
сей) бросился стремглав в море; 3) падать, погибать,
гибнуть: προς ημών κάππεσε Aesch. от нашей руки пал
(Агамемнон); 4) перен. попадать, впадать (εις άπορίαν,
εις άπιστίαν Piat.; προς οίκτους και όλοφυρμούς piut.);
5) перен. (о духе или духом) падать, приходить в уны-
ние (γένος άτιμον και καταπεπτωκός piut.): πασιν παραί
ποσί κάππεσε θυμός Нот. у всех (данайцев) дух упал;
6) (тж. κ. προς τήν σελήνην Luc.) страдать падучей бо-
лезнью Luc.; 7) слипаться (τά βλέφαρα καταπίπτει Arst.).
κατα-πισσόω, атт. καταποττόω 1) покрывать смо-
лой, осмаливать (τίνα Arph.); 2) осмаливать и поджигать,
сжигать на медленном огне (вид казни) (έάν άδικων άν-
θρωπος άνασταυρωθή ή καταπιττωθή Plat.); 3) чернить,
хулить (τίνα Arph.).
κατα-ποστεύω доверять(ся), питать доверие (τινί
Polyb.): πάντες άπεσφάγησαν οι καταπιστεύσαντες Piut.
все (жители Милета), доверившиеся (Лисандру), были
перебиты.
