είσήγημα
— 472 —
έίσκω
вносить (ψήφισμα τι Piut.); 4) разъяснять, истолковывать
(την του έρωτος δύναμίν τινι Plat.).
είσ-ήγημα, ατός τό предложение isocr.: το ει. τίνος
αποδοκίμαζε ι ν Aeschin. отвергать чьё-л. предложение.
εισ-ήγησος, староатт. έσήγησ^ς, εως ή 1) введе-
ние, почин (του πράγματος piut.): ήτιώντο την έσήγησιν
του παντός Thuc. они объявили, что (коринфяне) являются
виновниками всего; 2) предложение, внесение (ψηφίσμα-
τος Piut.).
είς-ηγητής, староатт. έσηγητής, ου ό зачинщик,
зачинатель, виновник (κακών Thuc; τοιούτων έργων Aes-
chin.; μοχθηρών έθών Piut.; επιτηδευμάτων Luc).
εισι^ν impf. κ εΐσειμι.
* είσ-ηθ·έω, ион. έσηθ·έω впрыскивать, вливать (το
από κέδρου άλειφαρ Her.)*
είσ-ήκω, староатт. έσήκω 1) входить (Arph.—υ. Ι.
ήκω); 2) доходить, достигать (ηλίου προς άντολάς έσή-
ξειν — υ. Ι. έσάξειν Aesch.).
είσηλθ-ον аог. κ εισέρχομαι.
*είσ-ηλί>σίη, ион. έσηλυσίη ή приход, прибытие Anth.
εέσήνεγκον аог. 2 κ εισφέρω.
είσθ-α эп. ( = εΐ) 2 л. sing, praes. κ εΐμι.
είσ-θ-έω, староатт. έσθ·έω вбегать, прибегать (προς
τίνα Arph.).
είσ-θ-λφω (ι) вдавливать, втискивать Piut.
είατ-θ-ρψσκω, поэт. έσθ·ρφσκω {только аог. 2 εσθο-
ρον) вскакивать, устремляться (εσθορε Έκτωρ Нош,; δό-
μον τινός Aesch.).
είσ£ 3 л. pi. praes. κ ειμί.
εΐσ& 3 л. sing, praes. κ εΐμι.
έ дор. = είσιδεΐν.
, ион. Aesch. έσοδείν, дор. είσοδέε^ν inf. aor.
2 κ είσοράω.
* εισ-ίδρύω, ион. έσοδρύα) строить (внутри), ставить,
воздвигать ("Αρηος ίρόν Her.).
είσοδών Eur. part. aor. 2 κ ε'ισοράω.
*εισ-{ζομαο, ион. έσίζομαι садиться: έ. λόχο ν нот.
засесть в западу.
εισ-ίημί, ион. и староатт. έσ£γ)μ& (аог. 1 είσήκα)
1) впускать (τους Πέρσας ές τό τεΤχος Her.); med. впу-
скать к себе, пропускать (τους πολεμίους Xen.); 2) вли-
вать (την κεδρίην ές τι Her.): ές την (λίμνην) ποταμοί
δύο έσιεΤσι τό ύδωρ Her. в это озеро изливают свои
воды две реки; 3) med. устремлять (αύλιν έσιέμεναι
Нот.).
είΐ-έθ-μη ή вход (λεπτή Нот.).
εισ-ικνέομα^ ион. έσοκνέομαι входить внутрь, про-
никать: έσικνέεται καταγραφών Her. (детёныш) когтями
прокладывает себе путь; ει. βέλει Aesch. вонзать стрелу,
ранить.
είσ4ππεύω въезжать на коне (εις την πόλιν Diod.).
είσ-ίπταμαο, ион. έσίπταμαί (aor. 1 είσεπτάμην,
aor. 2 είσέπτην) 1) влетать (πέλεια κοίλην είσέπτατο
πέτρην Нот.; στρουθός είσέπτη Piut.); 2) взлетать, взви-
ваться (δια των πυλών εις τον αέρα Arph.); 3) перен. бы-
стро пролетать, распространяться с быстротой молнии
(φήμη έσέπτατο ές τό στρατόπεδον άπαν Her.).
εισιτήρια τά [είσειμι) (sc. ιερά) вступительное жерт-
воприношение (новогоднее или по случаю вступления
в должность) (ει. θύειν Dem.).
είσΐτητέον adj. verb, κ είσειμι.
είσ-καθ·οράω, ион. έσκατοράω взирать, созерцать
(πόλιν Anacr.).
είσ-καλάμάομαι, староатт. έσκαλαμάομαι [κάλα-
μος] доел, выуживать, ирон. втаскивать (τίνα Arph.).
είσ-κάλέω, ион. и староатт. έσκαλέω тж. med.
звать к себе, призывать (τινας Arph., med. Poiyb.; τίνα
προς τίνα Thuc., Xen.).
είσ-καταβαίνω, ион. έσκαταβαίνω сходить, спу-
скаться, тж. входить (δρχατον Нот.; δόμον τινός Her.).
είσ-καταδύνω погружаться: δχλοιο περίστασιν είσ-
κατέδυνεν Timon ap. Diog. L. он вошёл в середину толпы.
εϊσ-κεομαί, староатт. εσκείμαι доел, быть сложен-
ным внутрь (о грузе), быть погружённым (έσέκειτο
πάντα Thuc).
είσ-κέλλω (aor. εισέκελσα) причаливать, приставать
(χώραν τινά σκάφει Arph.).
είσ-κηρύττω, староатт. έσκηρύττω через глаша-
тая вызывать (έτερος είσκηρύττεται Arph.) или провоз-
глашать, объявлять, назначать (άεθ-λα Soph.).
εισ-κομΐδή, староатт. έσκομοδή ή ввоз (των επι-
τηδείων Thuc).
είσ-κομίζω, ион. и староатт. έσκομίζω 1) прино-
сить, привозить (χόρτον έσκομίσαι Hes.); med. привозить,
ввозить к себе (τά έκ των αγρών Thuc); 2) уводить
(πρευμενώς τίνα Aesch.; τινά ές ouov Soph.); 3) увозить,
доставлять (τινά ές την πόλιν έτι εμπνουν Thuc; έσκομί-
σασθαι πόλει Eur.; είσκομισθήναί τινι Piut.); pass, уходить
(οι Μακεδόνες ές τά τείχη έσεκομίσθ-ησαν Thuc).
εισ-κρ£ν©μα& проникать, внедряться (είδωλα είσκρι-
νόμενα ταις όψεσι Diog. L.).
ε'ίσ-κρΐσος, εως ή проникновение (άκτίνων Piut.).
είσ-κτάομα: приобретать, снискивать (ευκλειαν Eur.).
είσ-κυκλέω доел, поворачивать внутрь, т. е. за ку-
лисы (о вращающейся сцене), шутл. возвращать в ис-
ходное положение (τίνα Arph.): άπορα ήμϊν πράγματα
, δαίμων τις είσκεκύκληκεν εις την οικίαν Arph. какой-то
демон поставил всё в доме вверх дном.
είσκδλίνδω и έσκυλίνδω υ. Ι. = είσκΰλίω.
εισ-κΰλίω, староатт. έσκΰλέω (l) (aor. είσεκύλισα
и έσεκύλισα) ирон. наворочать, т. е. натворить (πράγ-
ματα εις τίνα Arph.).
έ'ίσκω (только praes. и impf. ήισκον) 1) уподоблять:
αυτόν ήϊσκε δέκτη Нот. он принял вид нищего; 2) при-
равнивать, находить похожим: έ. τινά Άρτέμιδι Нот.
принять кого-л. за Артемиду; 3) считать, находить, по-
лагать: έγώ νοέω ως συ έΐσκεις Нот. я думаю как и ты;
άντα σέθεν Ξάνθον μάχη ήΐσκομεν (pi. = sing.) εϊναι
Нот. я нахожу, что Ксант —достойный для тебя про-
тивник в бою; αθανάτων τίν' έίσκομεν πήμα έ^ειναι
