εικαστική
— 462 —
εικαστική ή (sc. τέχνη) изобразительное искусство
Plat.
είκαστικόν τό Luc. = είκασμός.
εικαστικός 3 грам. выражающий предположение
или сомнение (επιρρήματα).
είκαστός 3 похожий, подобный (μορφή ει. ώστε τι
Soph.)·
εϋκατι дор. Theocr. = είκοσι.
είκε 3 л. sing. impf. κ ε'ίκω II.
ει κε(ν) эп. = έάν.
είκελ-όνειρος 2 подобный сновидению, призрачный
(άνέρες Arph.).
εΐκελος 2 [*είκω Ι] подобный, похожий (τινι Нот.,
Hes., Her., Plut.).
είκελό-φωνος 2 похожий по голосу (χελιδόσιν Anth.).
si κεν = εί νε.
εικ^ и είκη adv. наудачу, необдуманно, наобум,
кое-как (φύρειν τι Aesch., Plat.; ζην Soph.; λέγειν isocr.,
Arst.; δραν Arst.; εί. και άλογίστως Lys.).
είκο-βολέω высказывать предположение, гадать (πε-
ρί τίνος Eur.; εί. και πλάττειν Arph.).
εικόνα praep. cum gen. наподобие (δεσμωτηρίου Plat.).
εικονίζω творить образы, формировать (τάς άμορ-
φους υλας Piut.).
εικονικός 3 1) изображающий, точно воспроизводя-
щий (άνδριάς Λυσάνδρου εί. Piut.); 2) воображаемый,
мнимый, поддельный (αποχή Anth.).
είκόνιον τό изображеньице, небольшое изваяние (άνα-
δεΓν τα είκόνια Piut.).
εικόνισμα, Λτος τό Anth. = είκών 1.
εικονισμός ό piut. = είκών 1.
είκονο-γράφος ό' живописец, портретист Arst.
είκονο-λογία ή образная речь piat.
είκονο-ποιός ό художник, изобразитель (ζωγράφος
ή τις άλλος εί. Arst.).
εικός, ион. οίκος, ότος τό [part. pf. η κ *εΐκω Ι]
1) (нечто) разумное, справедливое: εί. и ώς εί. Soph.,
ώς οι. Her., ώς το εί. и οίον εί. Plat, по справедливости,
как и следует (следовало), естественно; παρά το εί.
Thuc. вопреки разумным доводам, без всяких оснований;
2) (нечто) вероятное, правдоподобное: κατά το εί., έκ
του εικότος, έκ τών εικότων и τω είκότι Thuc., παντί τω
οίκότι Her. по всей вероятности; του εικότος πέρα Soph,
невероятно; τω είκότι χρησθαι Plat, пользоваться мето-
дом предположения; παρά τό εί. Arst. против ожидания
(cp.l).
είκοσά-εδρον τό двенадцатигранник piut.
είκοσα-ετής и εικοσαετής 2 двадцатилетний Her.,
Plut.
είκοσα-ετίς, ν. Ι. εικοσιετίς, ίδος adj. f двадцати-
летняя Plat.
είκοσάκις (α) adv. двадцать раз Нош., piat.
είκοσά-κλϊνος, ν. Ι. είκοσίκλϊνος 2 рассчитанный
на двадцать застольных лож (οίκος Diod.).
είκοσά-μηνος 2 двадцатимесячный (νήπιος Anth.).
είκοσάπηχυς 2 Luc. = είκοσίπηχυς.
είκοσα-πλάσιος 2 двадцатикратный, в двадцать pa*
превосходящий (τίνος Plat.— г/. /. έπτακαιεικοσιπλάσιος).
είκοσάς, άδος ή число двадцать Luc, Sext.
είκοσετ- Anth. = είκοσαετ-,
είκοσι dot. pi. κ είκών.
ε'ίκοσι(ν), эп. έείκοσι(ν), дор. εΐκατι οι, αί, τά in·
deal, двадцать.
είκοσίεδρον τό Piat. = είκοσάεδρον.
είκοσι-επτά οι, αί, τά indecl. тж. раздельно двад-
цать семь Diod., Plut.
είκοσιετές Piat. ν. I. = εικοσαετίς.
είκοσι-και-τέτρατος 2 двадцать четвёртый Anth,
είκοσίκλϊνος 2 Diod. ν. Ι. = είκοσάκλινος.
είκοσι ν = είκοσι.
είκοσι-νήριτος 2 двадцать раз неисчислимый, т. е*
несметный (άποινα Нош.).
είκόσιοι οι Anth. =*είκοσι.
είκοσι-οκτώ οι, αί, τά indecl. двадцать восемь Diod.
είκοσι-πεντα-έτις, ιδος adj. f двадцатипятилетняя
Anth.
είκοσι-πέντε οι, αί, τά indecl. двадцать пять Dem.
είκοσί-πηχυς 2, gen. υος размером в двадцать пе·
хиев (т. е. 9,25 м) (βάθος Her.).
είκοσι-τέτταρες, α οι, αί, τά indecl. двадцать че-
тыре Diod.
είκοσ-όργυιος 2 размером в двадцать оргий {т. е.
39 м) (δίκτυα Хеп.).
Ι είκόσ-ορος, эп. έεικόσορος 2 [έρέσσω] двадцати-
весельный (νηΰς Нога.; όλκάς Anth.).
II είκόσορος ή (sc. ναΰς) двадцативесельное судно
Dem., Anth.
εικοστή ή (sc. μερίς) двадцатая часть, т. е. 5'У0-ый
налог (των γιγνομένων Thuc).
είκοστο-έβδομος 2 двадцать седьмой piut.
εικοστο-λόγος ό сборщик 5%-го налога Arph.
εικοστός, эп. έεικοστός 3 двадцатый нош. etc
είκοστο-τέταρτος 3 двадцать четвёртый piut.
είκότως 1) с достаточным основанием (υποπτεόειν
τι Thuc; δραν τι Arst.); 2) естественно, разумеется: περί
τούτου ό αυτός αρμόσει λόγος εί. Arst. к этому приме-
нимо, конечно, то же самое рассуждение; 3) заслужен-
но, по справедливости (νέμειν ένδικα κακοΤς Aesch.; ψέγειν
τι Soph.).
είκούς Eur., Arph. стяж. асе. pi. к είκών.
είκοΰς Eur. стяж. gen. к είκών.
έ'ικτην эп. dual. ppf. κ *ε'ίκω Ι.
εϊκτον эп. dual. pf. κ *είκω Ι.
είκυΤα / κ είκώς.
Ι *εϊκω (pf. =praes. εοικα — amm. elm,part, έοικώς —
amm. είκώς; ppf'. = impf\ έώκειν — amm. ηκειν) 1) быть
СХОДНЫМ, ПОХОДИТЬ (τίνί Horn., Arph., Plat., Arst.): Ο(ΐ(χατα
εοικας κείνω Нот. глазами ты похож на него; 2) казаться:
δίφρου έπιβησομ,ένοισιν έ'ίκτην Нот. казалось, что (оба
коня) хотят вспрыгнуть на колесницу; (ώς) εοικε Soph.»
