Ιδδεςσα
— 456 —
εδραίος
έδάφει Dem. смертельный враг; 2) земля, почва (ρίζα
γεννάται έκ τοδ εδάφους Arst.): βίς το ε. καθαιρεΐν или
κατασκάπτειν Thuc. и καταβάλλειν Piut. сравнивать с зем-
лёй, срывать до основания; 3) /?/. земельные владения
isae.; территория (της πατρίδος Aeschin.; της πόλεως Dem.);
4) пол (του οίκου Her.; ορχήστρας Arst.).
Ιδδείσα Нот. аог. κ δείδω.
έδέγμην эп. aor. act. и pass, к δέχομαι.
έδεδέατο Her. 3 л. pi. ppf. pass, κ δέω Ι.
έδεδέγμην ppf. κ δέχομαι.
έδεδίειν и έδεδοίκεον ppf. κ δείδω.
έδέδμητο эп.-ион. 3 л. sing. ppf. pass, κ δέμω.
έδεδοίκεον = έδεδίειν.
έδεήθ·ην aor. med. κ δέω II.
εδέησα аог. κ δέω II.
εδεθ·λα τά дворец, чертог (τα χρυσόπαστα I. Aesch.).
έδείδΐμεν эп. 1 л. pi. ppf. κ δείδω.
έδείδοσαν и δεέδ^αν эп. 3 л. pi. ppf. κ δείδω.
έδεσμα эп. аог. к δέμω.
έδειξα аог. к δείκνυμι.
Ιδείρα аог. к δέρω.
εδείσα = εδδεισα.
Ιδεκτο и δέκτ© 3 л. sing. ppf. pass, κ δέχομαι.
εδεσκον эп. impf. iter. κ εδω.
έδεσμα, ατός τό тж. pi. еда, пища Batr., isocr. etc.
^Εδεσσα ή Эдесса (1. город в Месопотамии, к юго-
-вост. от Самосаты Luc.; 2. город в Македонии Piut.).
Έδεσσαΐος 3 эдесский Luc.
έδεστά τά съестные припасы, еда Plat., Arst., Piut.
έδεστέον adj. verb, κ εδω.
έδεστής, ου о питающийся (κρεών ώμων Her.).
έδεστός 3 1) съеденный (προς οιωνών δέμας soph.);
2) уничтожившийся, истлевший (πέπλος Soph.); 3) годный
в пищу (ζώον Arst.).
εδηδα pf. 2 κ εδω.
έδήδεταο и έδήδοτας эп. 3 л. sing. pf. κ εδω.
ibrfioM pf κ εδω.
έδήδοται = έδήδεται.
έδηξα аог. 1 κ δάκνω.
εδησα аог. κ δέω Ι.
έδητύς, ύος ή нот. = έδεσμα
έδήχθ-ην aor. pass, κ δάκνω.
έδίδαξα аог. к διδάοκω.
έδίδουν impf. κ δίδωμι.
εδικον и δίκον aor. 2 κ *δίκω.
εδμεναο, Emped. έέδμεναο эп. inf. κ εδω.
έδνάομαι (только fut. έδνάσομαι с ol—v. I. έδνώσομαι
и έκδώσομαι Eur.) = έδνόω.
Ιδνον, эп. тж. εεδνον τό преимущ. pi. 1) брачные
дары (жениха родителям невесты, самой невесте
Нот. или гостей новобрачным Pind., Aesch.); 2) подарки
родителей невесте, приданое Нот., Pind., Eur.; 3) дар
(θεών μυρίον εδνον Theocr.).
έδνέω, эп. έεδνόω (только β aor.) 1) тж. med.
снабжать приданым, т. е. выдавать замуж (θόγατρας
Theocr. и med. θύγατρα Нот.); 2) med. одарять брачными
дарами, т. е. брать в жёны (γυναίκα Anth.).
έδνωτής, эп. έεδνωτής, ου ό дающий приданое, вы-
дающий замуж, т. е. тесть Нот.
έδέθ-ην aor. I pass, к δίδωμι.
έδοκεΰμες дор. Theocr. 1 л. pi. impf. к δοκέω.
εδομαο эп. praes. u fut. med. κ εδω.
εδομεν / л. pi. aor. 2 κ δίδωμι.
Ι εδον ( = εδοσαν) Hes. 3 л. pi. aor. 2 κ δίδωμί.
II εδον эп. impf. κ εδω.
εδοντ& ( = εδουσι) Theocr. 3 λ. pL praes. κ εδω.
1Ъо\% аог. к δοκέω.
Ιδος, εος τό [εζω] 1) седалище, стул (πάντες άνέσταν
έξ έδέων Нот.); 2) сидение, т. е. бездействие: ούχ ε. εστί
Нот. не время сидеть (без дела); 3) основание, устой (Γαΐα,
πάντων ε. ασφαλές Hes.); 4) местопребывание, жилище
(θεών Нот., Hes. — ср. 6)\ 5) земля, край (в описаниях)'.
Θήβης ε. Нот. = θήβη; 'Ιθάκης ε. Нот. = 'Ιθάκη; 'Ασίας
ε. Aesch. = 'Ασία; ε. Άργείων Eur. = τό "Άργος; б) храм
(δαιμόνων εδη Soph.; θεών εδη isocr., Plat.—ср. 4); 7) ста-
туя, изображение (τό ε. κατακεκαλυμμένον της Άθη-
νας Xen.; Φειδίας τό της Άθηνας ε. έργασάμενος isocr.)^
εδου 2 л. sing. aor. med. κ δίδωμι.
έδρα, эп.-ион. εδρη ή 1) седалище, сиденье, кресло,
стул или скамья (έξ εδρης άναστάς Нот.); 2) почётное
место (εδραις και πάσαις τιμαΤς γεραίρειν τινά Xen.);
3) престол (έκβαλειν έδρας Κρόνον Aesch.); 4) (у лошади}
седловина (του ίππου Xen.); 5) место, область (του ήπα-
τος Plat.; εδραι τών οφθαλμών Arst.); в описаниях: βλεφά-
ρων или όμματος ε. Eur. = οφθαλμός; Παρνησοΰ εδραί
Aesch. = Παρνησός; 6) местопребывание, жилище, обитель
(Τίρυνθι εχειν εδραν Soph.; Πανός ε. Eur.): εδραι σκότιοι Eur.
царство теней; 7) святилище, алтарь (εδραι θεών Aesch.);
8) пристанище, убежище: ναύλοχοι εδραι Soph, стоянка
кораблей, пристань; 9) русло (ρεύματα ποταμών έξ έδρας
μεταστησαι Piut.); 10) оправа, обод (ιτυος Eur.); 11) осно-
вание, низ (έλέπολις, ης ε. ην τετράγωνος piut.); 12) зад-
няя часть тела (κατά την εδρην έσηθέειν τό από κέδρου»
άλειφαρ Her.; ή κέρκος εστί φυλακή της έδρας Arst.);
13) собрание, совещание, совет (ανδρών άγυρίς τε και
ε. Нот.): ευθύς έξ έδρας Soph, тотчас же после собра-
ния; 14) сидение без дела, бездействие: περιημέκτεε ττ$
εδρη Her. он тяготился бездействием; ούχ έδρας ακμή
Soph, не время медлить; ούκ έργον έδρας Eur. нельзя
сидеть сложа руки.
εδράζω прочно основывать, устанавливать, утверж-
дать, укреплять (Άκμονίδαν = ούρανόν Anth.; ή ρίζα έ>
τοΓς μέρεσιν εδράζεται της γης Arst.): τφ σείεσθαι μάλ-
λον έδράζεσθαι Piut. от сотрясения укрепляться, утря-
саться.
εδραθ-ε эп. 3 л. sing. aor. 2 к δαρθάνω.
εδραίος 3 и 2 1) удобный или предназначенный для
сидения: έπεμβεβώς έδραίαν ράχιν Eur. сев Еерхом (на
коня); 2) связанный с сидячим образом жизни (τέχναι
Arst.); 3) ведущий сидячий образ жизни (οι τάς τέχνας
